نفرین دث ساید : بذرهای هایدن ورد

در دهکده ای کوچک میان دو کوه، زمانیکه روزی همه با لبخند به هم سلام
میدادند؛ هم اکنون میدان سلاخی شده! سرها بر روی نیزه رفته، خیابان ها خالی
شده و کسانی که روزی مردمان این شهر بوده اند به دار آویخته شدند.
زمین قیافه ای آرام به خود گرفته، انگار نه انگار که همین چند لحظه پیش،
باران خون رویش می بارید. با اینکه در خیابان ها کسی راه نمی رود، اما آنها
منتظرند؛ منتظرند تا کسی پا به خیابان بگذارد و تا ذره ذره ی وجودش نابود را
کنند. کنار رودخانه ای در همان نزدیکی، کسی خودش را به دار آویخته، چرا که
طاقت نداشت سلاخی شدن نوزاد های بی گناه را توسط پدر و مادرشان ببیند.
در دهکده در یکی از خانه ها، دختری در حالیکه با عروسکش بازی میکند،
برای او آواز میخواند:
– مراقب باش که بابا رو عصبانی نکنی، اون امروز خواهر کوچولوی ما رو کشته.
مراقب باش که بیرون نری، چون دوتا چشم کوچک مراقبت هستن. مراقب
باش که به چاقو دست نزنی، چون نفرین مادر تو را هم میگیرد. مراقب باش به
چشم های هیولا نگاه نکنی، چونکه ممکنه عصبانی بشه. مراقب باش… مراقب
باش… مراقب باش.