همپای او

این کتاب هم مثل تمام نوشته‌هایی که حالا در دفترچه‌های کهنه و در انتهای کشوهای میزم خاک گرفته‌اند از یک رویا شروع شد. در حقیقت شروع تمام این کلمات که در ذهنم می‌آیند و آنها را روی کاغذ می‌نویسم از رویاهایی است که شب‌ها می‌بینم. شاید این رویاها برای خود داستانی باشند، شاید هم یک صحنه کوچک از مکانی که آنها را تا به حال در دنیای واقعی به چشم ندیده‌ام. می‌تواند جنگلی تاریک و مملو از درختان
بلند با تنه‌های قرمز باشد، می‌تواند دشتی سبزرنگ و وسیع باشد، می‌تواند دختری باشد که نگاهم می‌کند و نامش را برایم زمزمه می‌کند و من سعی می‌کنم نام او را بشنوم.