بنفش یاسی

کورتر و غرق‌ترش کردیم، برای آنکه راه نجاتمان ادامه نبود.
– این تغییر توست، اما صحبت از گذشته دردی را از ما دوا نمیکند.
+ هر چه است، گذشته است، از حال گفتن و رویابافی آینده را کردن کمی ترسناک
است.
– یادم می‌آید در روزهایی که با هم سپری کردیم، آدم بیم‌هاباتری بودی، شجاعتر
بودی.
+ ترس آدم‌ها را در قعر چاهی فرو می‌برد که راهی برای رهاییاش نیست.
– چرا هست، چاه‌ها یک راه خروج دارند.
+ مشکل یافتن راه نیست، تمایل به یافتن و رفتن است.
– میخواهی بمانی و بمانی؟
+ تو میخواهی بدانی که تا کی؟ یا میخواهی بدانی چرا؟
– هر دو را میدانم