حرف های یک سی و چند ساله

برای روزهایی که میگذرد، میترسم.
روزهایی که برنخواهد گشت.
روزهایی که دیگر سی و چندساله نیستم.
برای روزهایی که هرچه میگذرد، ذوق داشتن خیلی چیزها را
از من خواهد گرفت.
بیست ساله که بودم، رؤیایم ماشینی بود که با آن همۀ شهر
را بگردم،اکنون اما قایقی میخواهم که راه نرود.
ساکت، وسط دریا، من باشم و آسمان و ماهی ها.